Strona:PL London - Martin Eden 1937.djvu/284

jedynym mężczyzną, którego Ruth widywała. Prędzej czy później dziewczyna musiała się zbudzić. I wówczas niestety, obok siebie zobaczyła tylko tego jegomościa, jako jedynego, możliwego w danej chwili mężczyznę. — Naturalnie zakochała się czemprędzej, albo przypuszcza, że się zakochała, co zresztą na jedno wychodzi.
 Pani Morse wzięła na siebie obowiązek ostrożnego i pośredniego wpływania na córkę, unikając gwałtownego oporu. Czasu było dosyć, Martin bowiem nie miał jeszcze możności żenienia się.
 — Pozwól jej widywać Martina ile tylko zechce — radził pan Morse. — Im bliżej go pozna, tem mniej będzie kochała, upewniam cię. Daj jednak dziewczynie możność porównania; postaraj się otoczyć ją w domu towarzystwem młodzieży — wszelkiego rodzaju — panien i młodzieńców rozumnych, wykształconych, takich, którzy pracują i czegoś już dokonali, ludzi naszej sfery, jednem słowem — gentlemenów. Niech porówna swego marynarza. Tamci pokażą jej wyraźnie czem jest ten. Zresztą, to tylko dwudziestoletni smarkacz! Ruth jest również dzieciakiem. Wszystko razem bałamuctwo. Z tego się wyrasta.
 Tak więc stanęła sprawa. W rodzinie przyjęto do wiadomości, że Ruth i Martin są zaręczeni, nie ogłaszano tego jednak szerzej, uważając za rzecz zbyteczną i dając w ten sposób do zrozumienia, iż narzeczeństwo będzie długie. Nie żądano od Martina, żeby wziął się do pracy lub porzucił pisanie. Pań-