Strona:PL London - Martin Eden 1937.djvu/582

 — Jeszcze ze trzy...
 Pochylił się naprzód, nerwowo oblizując wargi i trzaskając w palce, podczas gdy Martin wypisywał czek. Dostawszy go wreszcie do rąk własnych, spojrzał skwapliwie na sumę. — Siedem tysięcy dolarów.
 — Ale ja... ja... nie mogę płacić więcej niż sześć procent — powiedział głucho.
 Martin powstrzymał wybuch śmiechu i zapytał rzeczowo:
 — Ileż to wynosi?
 — Zara, zara! Sześć od sta — sześć razy siedem — czterysta dwadzieścia.
 — To znaczy trzydzieści pięć dolarów miesięcznie, nieprawdaż?
 Higginbotham skinął głową.
 — A więc, jeśli nie ma pan nic przeciwko temu, zrobimy następującą transakcję: — Martin spojrzał na Gertrudę. — Zatrzyma pan na własność całą sumę pod warunkiem, że trzydzieści pięć dolarów miesięcznie poświęci pan na gotowanie, pranie i szorowanie. Siedem tysięcy należy do pana, jeśli pan mi gwarantuje, że Gertruda nie będzie już miała ciężkich robót w domu. No, cóż, zgoda?
 Imć Higginbotham łyknął z wysiłkiem. Żądanie ujęcia żonie nieco pracy uważał za afront. Wspaniały podarek zatruty był gorzką, zaiste bardzo gorzką pigułką. Jego żona ma nie pracować? Szlag może trafić!
 — A więc — jeśli nie, to nie — wyrzekł Mar-