Ta strona została przepisana.
kawałka nawet ucha nie dałbym za wszystkie Aragońskie damy,
Beatrixa.
Zostawiam więc to do twoiey uwagi. Zastanów się nad tém Panie Ramirze. (odchodzi).
SCENA III.
DON FELIX (u drzwi Elwiry), i RAMIR.
Ramir.
One wszystkie są, zaklęcie impertynentki w swoich zapałach — Prosi mnie o ucho, iakby o guzik od sukni; prawdziwie ieśli chce ażebym ią kochał, potrzeba aby nie wymagała tego dowodu miłości. Lecz otoż i Hrabia... Pan móy u drzwi Elwiry... nie będziemy podobno długo stołownikami w tym domu.
SCENA IV.
HRABIA, DON FELIX i RAMIR.
Hrabia (Postrzegaiąc Don Felixa u drzwi Elwiry).
Któż ci się ważył pozwalać Don Felixie, wniyśdź do tego pokoiu?..
