Strona:PL Lope de Vega - Don Felix de Mendoza.djvu/47

Ta strona została przepisana.

AKT TRZECI.

SCENA  I.
KRÓL i HRABIA.
Król.

Powiedź mi Mości Hrabio, czy dozór powierzony, nie przykrym ci się zdaie?

Hrabia.

Domowe kłopoty niedozwalaią mi bydź tak czuynym. Błagam cię więc Panie, uwolniy mnie od tego obowiązku; wszak nietylko ia, na dworze twoim, podiąć się tego mogę. Nadto piękne przymioty Pana Don Felixa, iego młodość, iego wdzięki, mogą mi bydź wymówką... ieśli siostra moia...

Król.

Rozumiem cię; lękasz się o swóy honor.