Ta strona została przepisana.
AKT TRZECI.
SCENA I.
KRÓL i HRABIA.
Król.
Powiedź mi Mości Hrabio, czy dozór powierzony, nie przykrym ci się zdaie?
Hrabia.
Domowe kłopoty niedozwalaią mi bydź tak czuynym. Błagam cię więc Panie, uwolniy mnie od tego obowiązku; wszak nietylko ia, na dworze twoim, podiąć się tego mogę. Nadto piękne przymioty Pana Don Felixa, iego młodość, iego wdzięki, mogą mi bydź wymówką... ieśli siostra moia...
Król.
Rozumiem cię; lękasz się o swóy honor.
