Ta strona została przepisana.
Hrabia.
Gotuy się więc do przyięcia narzeczonego — Król tego chce, i ty posłuszną mu bydź musisz. (odchodzi).
SCENA VI.
ELWIRA, HIPOLITA i BEATRIXA.
Elwira.
Jestże stałość iaka, któraby cios tak smutny wytrzymać mogła?
Hipolita.
Prawdziwie Pani, nieszczęścia twoie litość we mnie wzbudzaią.
Elwira.
O srogie przeznaczenie! czyliż nie dość utracić Don Felixa? trzeba ieszcze abym opuszczała Aragonią, abym była połączoną z nieznaiomym cudzoziemcem?
Hipolita.
Bądź cierpliwa Elwiro! może to Król...
Elwira.
Nie będę i tak mniéy nieszczęśliwą...
