Ta strona została przepisana.
W tortury zamienia krwawe!...
Chcę pamięć stracić jedynie,
By grom zażegnać téj burzy!
I na cóż tych wspomnień męka,
Całunem czoło me chmurzy
Gdy serce z rozpaczy pęka“.
Książę.
Potęgę ma.
Febo.
Niezrównaną!
Książę.
O! chętnie słuchałbym dłużéj,
Lecz dzisiaj wszystko mię nuży!
Spać pójdę.
Ricardo.
Już?
Książę.
Tak!
Ricardo.
Za rano!
Książę.
O nudy!
Ricardo.
Alboż to mało
Aktorek?
Książę.
Ba! i kazanie
Znów cierpkie mi się dostanie!
Ricardo.
To księciu-by zagrażało?
Książę.
Ricardo niech sąd odmieni!
Komedye — wszak to zwierciadła
W nich starca postać wybladła...
Półgłówki... młodzież... uczeni...
I ludzie z natchnioną głową...
Rycerze i fanfarony,
Dziewczęta młode, matrony,
Odzwierciedlają typowo
Treść ludzką z obyczajami
I z jéj znamieniem niestartém,
Mieszając prawdę z pół-żartem
A słów powagę z nudami!...
