Ta strona została przepisana.
By wieść go nie uprzedziła.
Pomyślna kroczy leniwie,
Fatalna — zawsze piorunem.
(Do Kasandry.)
Jedziemy.
(Do Flora.)
Konia hrabiemu
Sprowadzić!
Floro.
Konia hrabiego!...
(Wychodzi.)
Kasandra (do Fryderyka).
W karecie wygodniéj będzie.
Fryderyk.
Posłuszny jestem, senioro!
(Margrabia podaje rękę Kasandrze, Fryderyk i Batin pozostają sami.)
Batin.
Księżniczka zachwycająca.
Fryderyk.
Podoba ci się, Batinie?
Batin.
Ma lilii uroczą postać,
Co językami pięcioma
Jutrzenkę prosi gorąco,
By ziarna złote jéj wnętrza
Na perły swoje zmieniła.
Piękniejszéj nigdym nie widział!
Na Boga, gdybym miał porę —
Bo one już odjeżdżają,
A trzymać ich nie wypada —
Powiedziałbym ci...
Fryderyk.
Nic nie mów!
Już swoją przenikliwością
W mych oczach duszę-ś odgadnął
I pragniesz schlebiać gustowi.
Batin.
Ten pączek świeżo rozwity,
To drzewko pomarańczowe,
Wonnemi kwiatami strojne,
To ciastko z ambry i złota,
Ta Wenus i ta Helena
