50. I znów z ust Nifmy pieśń przeciągła płynie
O Soarezie[1], jako postrach szerzy,
Jak swe sztandary zatyka w krainie
Wschodniéj, wzdłuż żółtych Arabji wybrzeży;
Jak groza w Mece, w Jeda i w Medynie,
Aż po kres, kędy Abisynja leży;
Jak drży Barbara, w trwodze niewymownéj
Na odgłos jęków Zeili handlownéj.
51. I zacna wyspa piękna Taprobana,
Głośna z imienia już w odległych czasach,
I dziś zarówno potężna i znana
Z wonnéj rośliny rosnącéj w jéj lasach;
Już składa haracz u stóp Luzytana,
Gdy jego sztandar po chlubnych zapasach
Na wież Kolomby umocniony szczycie
Téj groźnéj twierdzy oznajmił zdobycie.
52. Wód Erytrejskich rozcinając wały
Oto Sequeira[2] otwiera szlak nowy,
W kraj, co się zowie, z czego szuka chwały,
Gniazdem Kandaki[3] i Saby królowéj.
Potém Mazuę zwiedzi żeglarz śmiały
Z cysterny wody pełnemi deszczowéj
Tuż port Ariquo i nieznane wprzódy
Dalekie wyspy, co świat zdumią cudy.
53. Po nim Menezes, co więcéj wojaczéj
Osiągł w Afryce, niźli w Azji sławy,
Tu skarze wzięciem podwójnych haraczy
Pyszne niekarne Ormuzda dzierżawy.
Potém, ty Gamo, za twój byt tułaczy,
Za twe obecne i przyszłe wyprawy,
Z tytułem hrabi, z świetnemi zaszczyty,
Wejdziesz do ziemi przez siebie odkrytéj.
54. Lecz wnet cię smutna konieczność natury,
Od któréj nie był nikt z ludzi wyjęty,
Choćby w królewskie obleczon purpury,
Rozdzieli z światem i jego przynęty.
Zaraz Menezes zastąpi cię wtóry,
Mniéj z lat powagi niż z mądrości wzięty,
Imieniém Henryk — szczęsny — tu mu dało
Niebo pozyskać pamięć wiecznotrwałą.
- ↑ Lopez Soarez był następcą Albuquerqu’a z tytułem jedynie rządcy, nie wice-króla.
- ↑ Diego Lopez Siqueira, zamianowany wice-królem po Soarezie, przez odnogę Arabską dotarł do Abisynii i zawiązał stosunki z Negusem, co ułatwiło Portugalczykom walkę z Egiptem i Wenecyą, zazdrośną względem ich powodzeń handlowych.
- ↑ Historya zna dwie królowe Etyopii tego imienia: jedną za czasów Augusta, pokonaną przez prefekta Petroniusza; drugą, która do państwa swego chrześcijaństwo wprowadziła. (Lamarre).
