Strona:PL Luís de Camões - Luzyady.djvu/81

Ta strona została skorygowana.

30.  „A książę Alfons (tém mianem po dziadku
Na chrzcie przed laty narzeczono dziecię),
Nie ma udziału ani cząstki w spadku,
Matka z małżonkiem włada, rządzi, gniecie;
Burzy się młodzian i czeka wypadku,
By wyrwać swoje — Mars w nim ogień nieci:
Długo w swéj głowie waży zamiar cały —
Z dojrzałéj myśli wystrzela czyn śmiały.

31.  „Błoń Guimareńska cała krwią ociekła
Bratnią, w domowéj przelaną rozterce,
Gdy dziecku matka, co się czucia zrzekła,
Przeczyła ziemi wprzód odjąwszy serce.
Stanęła w polu tak w gniewie zaciekła,
Iż ani baczy, co ma w poniewierce:
Wbrew macierzyństwu, wbrew Bogu się stawia,
Głos namiętności silniéj w niéj przemawia.

32.  „Progne[1], Medeo[2], wy jędze szalone!
Jeśliście w pomście przeniosły na syny
Krzywdy, występki przez ojców spełnione
Cięższe w mych oczach są Teresy winy.
Rozwiązłość zmysłów i nienasycone
Pragnienie władzy — tamtych dzieł przyczyny:
Miłość dłoń Scylli[3] ojcobójczą wiodła,
Téj przeciw syna grzech aż dwa ma źródła.

33.  „Chybnęła szala, książę mści swe szkody,
Ojczymie, matko wyrodna, wam biada!
Kraj przeciw księciu podburzony wprzódy
Teraz z pokorą do stóp mu przypada:
Lecz gniew zaślepia — i zwycięsca młody
Na ręce matki twarde więzy wkłada:
Niepomny kary, co z niebios uderzy,
Bo cześć rodzicom bądź-co-bądź należy.

34.  „Dumny Kastylczyk prowadzi lud mnogi,
Mszcząc krzywd Teresy, wzywa do oręży,
Lecz Luzytanin nie zadrży od trwogi,
Bój mu nie straszny, trud żaden nie cięży.
Aniołów piecza pośród walki srogiéj
Osłania piersi bohaterskich męży;
Przed ich naciskiem słabnie wroga męstwo,
Wróg pierzchł w popłochu — Luz święci zwycięstwo.


  1. Progne — Tereasz, książę Tracki, zbezcześcił Filomelę, siostrę żony swojéj Progny, i uciął nieszczęśliwéj język; żona przez zemstę zabiła własnego syna, Itysa, i dała go ojcu do zjedzenia.
  2. Medea — żona Jazona, opuszczona przez niego dla innej, zgubiła czarami swą rywalkę i zabiła własne, z Jazona urodzone, dzieci.
  3. Scylla — córka Nizusa, króla Megary, — zakochana w Minosie, obcięła ojcu włos, od którego zależał los miasta i życie królewskie.