Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.1.pdf/122

 — Leciała jak warjatka, tak?
 — Otóż to właśnie. Gdzie ona?
 — Widziałem że biegła tędy na folwark.
 — Którędy?
 — Tą samą ścieżką.
 — Dawno temu?
 — Może z pół minuty.
 Policjanci pobiegli we w skazanym kierunku a Raul szedł spokojnie swoją drogą; kilka kroków dalej spotkał obydwu żandarmów i minął ich pozdrowiwszy uprzejmym skinieniem głowy. W krótce był już na szosie.
 O parę metrów od zajazdu stała bryczka, Leonard siedział na koźle z batem w ręku, Józefina Balsamo, wtulona w kącik, dojrzała go zdaleka i otworzywszy drzwiczki dawała mu naglące znaki.
 Nie spiesząc się wsiadł i rzucił Leonardowi:
 — Do Ivetot.
 — Ale w takim razie musimy znów spotkać się zaoponowała hrabina — wszak będą wracali tędy.
 — Na szosie nikt nas nie zatrzyma, droga jest równa, wygodna. Pojedziemy wolno, opieszale aby nie wzbudzić podejrzeń. Jedź jak za pogrzebem, Leonardzie.