Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.1.pdf/133

zmęczonym iż łzy dusiły mu gardło. Życie wydawało mu się płaskie, odarte z wszelkiego powabu, bez żadnej wartości.
 — Po raz ostatni żegnam Cię Raulu.
 — Nie... nie — szepnął żałośnie — nie trzeba.
 — Przeciwnie: trzeba. Przyniosłabym ci tylko nieszczęście. Nie wiąż twego życia z moim. Jesteś ambitny, energiczny, zdolny, cała przyszłość przed tobą.
 — A ty?
 — Ja? — powtórzyła cicho — moja droga nie jest dobrą drogą.
 — Więc czemu nie idziesz? To właśnie tak bardzo mnie boli Josyno.
 — Dla mnie już zapóźno.
 — I dla mnie też.
 — Ty jesteś młodym. Możesz się jeszcze ratować i powinieneś uciekać przed tą straszną przyszłością, która ci grozi.
 — I zostawić mam ciebie?
 — Takiem jest już moje życie.
 — Ohydne życie, ciężkie, brzydkie.
 — A więc po co chcesz je dzielić?
 — Bo cię kocham.