Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.1.pdf/77

zamyślili się tak głęboko, że drgnęli z przestrachu, gdy dzwon kościelny począł wybijać godzinę. Liczyli po cichu uderzenia: było ich dziesięć.
 Godefroy d‘Etigues podniósł się, gwałtownie odpychając krzesło.
 — Do licha! — zaklął — więc to już.
 — Już — jak echo powtórzył Bennetot — i mamy my iść tylko we dwóch?
 — Tamci przyjdą. Ale odprowadzą nas tylko do podnóża skał, nie mogą iść dalej bo przecie wierzą w ten angielski statek.
 — Ale jabym wolał abyśmy szli wszyscy.
 — Cicho! Rozkaz ty czy się tylko nas. Im więcej osób, tem więcej gadania. Patrz już nadchodzą.
 Jakoż trzej mężczyźni, którzy nie odjechali wieczornym pociągiem, d’Ormont, Roux d‘Estiers i Rollewille wchodzili do sali. Jeden z nich niósł latarnię, którą jednak baron kazał zgasić.
 — Żadnego światła — komenderował — mógłby je kto dojrzeć na szczycie skały i dałoby to w razie czego powód do plotek i domysłów. Czy służba śpi?!
 — Śpią wszyscy. Klaryssa nie wychodziła wcale ze swego pokoju.
 — Wiem, wiem — rzekł baron — czuła się niedobrze. No, idziemy.
 D’Ormont i Rolleville ujęli za nosze. Pochód ru-