Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.2.pdf/108

jest mowa? Szuka się tego napróżno od lat dwudziestu. Nie, zdanie to musi inaczej brzmieć.
 Schyliła się nad młodą dziewczyną i rzekła w bezsilnej wściekłości:
 — Kłamiesz!... kłamiesz!... Jest słowo, co owe pięć objaśnia. Nazwij je. Odpowiadaj!
 Klaryssa milczała. Raul prosił również.
 — Klarysso, czy oprócz owych pięciu słów nic więcej nie zauważyłaś?
 — Ja nie wiem, nie męczcie mnie... — jęknęła młoda kobieta.
 Cagliostro wstała gwałtownie. Rozległ się ostry gwizd. Leonard stanął w progu drzwi.
 — Bierz ją i rozpoczynaj badanie! — syknęła wściekle.
 — Tego nie uczynisz — krzyknął Raul, odchodząc od zmysłów. — Jeżeli tylko dotkniesz to dziecko, Leonardzie, wtedy....
 — Jak oni się dobrze wzajem dobrze rozumie ją — wycedziła Cagliostro.
 — Jesteście rzeczywiście jakgdyby dla siebie stworzeni: córka mordercy i złodziej!
 — Tak, złodziej — rzekła i stanęła znów przed Klaryssa.
 — Twój Raul jest to zwykły złodziej! Widziałam go nieraz przy „pracy“. Nawet nazwisko jego kradzione. Raul d’Andresy? On się nazywa Arsene Lupin! Jakie piękne imię dla twego dziecka i dla wuja barona d’Etigues.