Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.2.pdf/114

 — Leonard, puść małą.
 Leonard zdawał się nic nie pojmować, jednak usłuchał. Oddalił się od Klaryssy i uwolnił Raula z więzów.
 Raul podszedł do Klaryssy i rzekł:
 — Proszę o przebaczenie za wszystko co tu zaszło. Nigdy więcej to się nie powtórzy. Od dziś jesteś pod moją opieką. Czy czujesz się na siłach aby odejść stąd.
 — Tak... tak... — odparła. — A ty?
 — Och dla mnie niebezpieczeństwo nie istnieje. Obawiam się jednak, że ty daleko nie zajdziesz.
 — Moja droga niedługa. Ojciec wczoraj odwiózł mnie do rzyjaciółki i jutro ma wstąpić po mnie.
 — Tutaj w pobliżu?
 — Tak.
 — Nie mów Klarysso! Mogłoby ci to zaszkodzić.
 Odprowadził ją do drzwi i dał znak Leonardowi, aby otworzył bramę. Kiedy Leonard posłusznie wykonał zlecenie dodał jeszcze:
 — Bądź ostrożną i nie obawiaj się niczego. Kiedy nadejdzie odpowiednia chwila zobaczymy się znów. Żadna siła ludzika nie może nas rozłączyć.
 Zamknął za nią wrota. Klaryssa była uratowana. Wtedy miał odwagę powiedzieć:
 — Co za rozkoszne stworzenie!