Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.2.pdf/144

 — Gdyby nie było zapóźno — odpowiedziała, — niczego bym tak bardzo nie pragnęła... Ale niech się dzieje co się ma stać. Idź już.
 — Dlaczego jednak mamy cię tu pozostawić samą?
 — Raul jest jedynem niebezpieczeństwem i jeżeli znajdzie się na okręcie w bezpiecznem miejscu nic mi w tedy nie zagraża. Idź teraz.
 Wybiła godzina jedenasta. Józefina przeszła na drugą stronę ogrodu i nadsłuchiwała. Rozległ się cichy gwizd. Odpowiedziała na ten sygnał i wkrótce nadbiegł Dominik.
 Weszli do pokoju oboje. Zanim Józefina zapytała go o cokolwiek, wyrzekł:
 — Stało się..
 Milczała. Słychać było tylko jej ciężki oddech.
 Dominik dodał:
 — Nie cierpiała wcale.
 — Nie cierpiała? — powtórzyła Józefina.
 — Nie, spała.
 — Napewno?
 — O tak, a teraz śpi znacznie mocniej! Trafiłem ją prosto w serce. Trzykrotnie. Więcej nie miałem odwagi.... nie mogłem patrzeć na nią....przestała oddychać... ręce jej były zimne...
 — A jeżeli ten czyn już odkryto?
 — Niemożliwe. Do pokoju jej wejdą dopiero z rana, a wtedy... zobaczymy.