Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.2.pdf/29

 — Spotkamy się jeszcze kiedyś, mój panie.... spotkamy.... choćby za sto lat...
 — Widzę, że i ty, tak jak twoja pani, liczysz na stulecia — drwił Raul.
 — Dosyć — rozkazała hrabina Cagliostro — oddal się Leonardzie. Zajmij się końmi.
 Zamienili kilka słów w języku, którego Raul nie rozumiał. Ody Leonard opuścił pokój, Józefina Balsamo zbliżyła się do młodzieńca i spytała krótko:
 — A teraz?
 — Co teraz?
 — Chcę znać twoje zamiary?
 — Są one najlepsze, najczystsze w świecie, droga Jozyno.
 — Wypraszam sobie deklamacje. Jak masz zamiar postąpić?
 Spoważniał nagle i odparł:
 — No tak jak ty, Jozyno, nie ufałaś mi nigdy a ja będę względem ciebie uczciwym i lojalnym.
 — To znaczy?
 — To znaczy że poddam pannę Rousselin pewnemu badaniu, któremu i ty będziesz mogła się przysłuchiwać. Czy zgadzasz się na to?
 — Dobrze — odparła, ciągle jeszcze wzburzona do głębi.
 — W takim razie zostań w tym pokoju. Badanie nie potrwa długo gdyż czas nagli.
 — Nagli?
 — Tak i zaraz zrozumiesz dlaczego.