Strona:PL M. Leblanc - Córka Józefa Balsamo hrabina Cagliostro (1926) T.2.pdf/31

 — Nie wiem tego. Nigdy nie pytałam o to mamy.
 — Czy znalazła pani kamienie tak, jak je pani nosi obecnie.
 — O nie, były oprawne w srebrne obrączki, jak duże pierścionki.
 — I co się stało z temi obrączkami?
 — Do wczorajszego wieczora miałam je u siebie, w pudełku ze szminkami.
 — Nie ma już ich pani dzisiaj?
 — Sprzedałam je jakiemuś panu, który przyszedł za kulisy i spostrzegł je przypadkowo.
 — Czy był sam?
 — Z dwoma przyjaciółmi. Musi to być zbieracz. Obiecałam przynieść mu kamienie dziś o trzeciej popołudniu, gdyż chce je znów oprawić w obrączki. Obiecał mi sowicie zapłacić.
 — Czy nie było żadnych napisów na tych obrączkach?
 — Były jakieś słowa, wyryte dziwacznym pismem, ale nie starałam się nigdy ich odcyfrować.
 Raul zamyślił się, poczem rzekł bardzo poważnie:
 — Radziłbym pani nic nie wspominać o całej tej sprawie. Mogłaby ona, w razie rozgłosu, mieć przykre następstwa; nie dla pani, ale dla jej matki, za ukrywanie przedmiotów bez wartości materjalnej, ale o znacznej wartości historycznej.
 Artystka przestraszyła się.