bardzo żarliwymi są skauci jako ratownicy. Ale to zaledwie drobna część skutecznych usiłowań świata skautowego. — Na wystawie widzieliśmy stałe pogotowie ratunkowe złożone ze skautów. Pogotowia podobne istnieją w każdej miejscowości, gdzie pracuje jakaś drużyna skautowa.
Przy pogotowiu był na wystawie szpital gotowy do użytku pod komendą lekarza, instruktora skautów, dr. C. H. Hopwood’a, który też często osobiście kierował popisami ratowniczymi — pieszymi, na rowerach i z użyciem wózków ambulansowych — na wystawowym »stadjum«.
2. Pielęgniarz (Missioner).
 Kwalifikacje: —
»Musi mieć ogólne elementarne wiadomości o pielęgnowaniu chorych, o kuchni dla chorych (infirmeryjnej), zachowaniu się w pokoju chorego, słaniu łóżek i wentylacji. |
Widz miał przed sobą bardzo ubogą izdebkę —
podłoga zużyta, proste łóżko, stłuczone zwierciadło, dzbanek bez ucha, krzesło ze sztukowaną nogą, kawałek podartej firanki, świadczącej, że może właścicielem tych sprzętów był ongiś dostatni robotnik — i kobieta, stara, wymizerowana, chora na łóżku. Dogląda jej skaut-pielęgniarz. On wyszorował podłogę, przyniósł kwiaty w doniczce, ugotował jej jedzenie i czasem czyta coś albo opowiada, żeby wywołać uśmiech na bladej twarzy staruszki.
Obraz to sztuczny, ale dobrze oddawał pracę skauta-pielęgniarza, który dogląda ubogich i chorych po wszystkich krajach, gdzie słychać mowę angielską. Oznaka pielęgniarska jest przed innymi zdobywana przez dziewczęta (girl guides), ale posiadają ją licznie
