Ta strona została uwierzytelniona.
go nie zaniedbał, zmarnował, albo szkody jakiej nie wyrządził?
Następuje spowiedź [1].
Poczem ma powiedzieć spowiednik: Czy wierzysz też, że moje
odpuszczenie jest odpuszczeniem Bożem?
Wierzę.
Na to niechaj spowiednik rzecze:
Jak wierzysz, tak niechaj ci się stanie. A ja z rozkazu Pana naszego Jezusa Chrystusa odpuszczam ci grzechy twoje w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego! Amen. Idź w pokoju.
Którzy zaś sumienie mają bardzo obciążone, albo zasmuceni i nawiedzeni są, tych spowiednik należycie z Pisma Świętego pocieszy i do wiary zachęci.
- ↑ Obecnie używana formuła spowiedzi ogólnej: Wszechmogący Boże, miłosierny Ojcze! ja biedny, nędzny, grzeszny człowiek wyznaję przed Tobą wszystkie grzechy i nieprawości moje, popełnione myślą, mową i uczynkiem, któremi zasłużyłem na Twe doczesne i wieczne kary. Żałuję za nie szczerze i ze skruchą i proszę Cię dla niezgłębionego miłosierdzia Twego i dla świętej niewinnej i gorzkiej męki i śmierci umiłowanego Syna Twego, Jezusa Chrystusa, bądź mnie nędznemu i grzesznemu człowiekowi łaskaw i miłościw, odpuść mi wszystkie grzechy i dopomóż łaskawie przez Ducha Twego Świętego do poprawy życia mego. Amen.
