wu przejdź do czasów Trajana. I tam to samo, i owo życie znikło. Tak samo popatrz na inne nagrobki wszystkich czasów i ludów i zobacz, ilu to zmarłszy w krótkim czasie upadło i rozłożyło się w pierwiastki. A przede wszystkim przypomnij sobie tych, których sam znałeś, jak wyciągali ręce po rzeczy marne a zaniedbywali czynić to, co jest zgodne z ich własnym ustrojem, tego trzymać się rękami i zębami i tym się zadowalać. Konieczne zaś jest pamiętać o tym, że i zajęcie się każdą sprawą ma swoją wartość i miarę. Albowiem nie będziesz czuł niezadowolenia wtedy tylko, gdy będziesz się zajmował rzeczami wagi drobniejszej nie więcej, niż należy.
33.[1] Zwykłe niegdyś wyrazy są teraz pustym dźwiękiem. Tak też i nazwiska ludzi niegdyś wielce wielbionych teraz są jakby pustym dźwiękiem: Kamillus, Caeso, Volesus, Dentatus, a wkrótce i Scypion i Kato, potem i August, potem i Hadrian i Antonin. Wszystko bowiem przemija i przechodzi szybko w legendę, a wnet okrywa się zupełnym zapomnieniem. A mówię to o tych, którzy tak przedziwnie jakoś błyszczeli. Po innych bowiem wraz z śmiercią: ni śladu ni wieści. Czymże zaś jest w ogóle właściwie wieczna pamięć? Cała marnością. O cóż więc należy się starać? O to jedno: sprawiedliwy umysł i działalność pożyteczną dla ogółu i mowę niezdolną nigdy do kłamstwa i umysł pogodnie przyjmujący to, co się dzieje, wszystko, jako rzecz konieczną, jako rzecz zrozumiałą, jako to, co płynie z tego samego, co i my, początku i źródła.
34.[2] Dobrowolnie oddaj się Klocie-prządce żywota, zezwalając na sprzężenie z takimi stosunkami, z jakimi ona zechce.
- ↑ 33. Camillus — ocalił Rzym od Gallów. Caeso — Fabius, dowódzca 300 Fabiuszów, bohaterów z wojny przeciwko Wejom. Dentatus — zwycięzca Pyrrhusa, Volesus — dowódca sabiński, współczesny Tatiusowi. Hadrian — cesarz rzymski, 117—138 po Chr. ...ni śladu ni wieści... — Homer Odysseja I. 242.
- ↑ 34. Kloto — najstarsza z trzech Park (prządek życia).
