odpowiedział. „A więc taki człowiek i śmierci za nic strasznego nie będzie uważał?” „Za nic”.
36.[1] Z Antystenesa: Królewska to rzecz — rozsypywać dobrodziejstwa, a uszy mieć zamknięte.
37. Szpetne jest, by twarz była umysłowi podległa i według jego rozkazu układała się i stawała piękną, a by umysł nie układał się na swój rozkaz własny i nie upiększał.
38.[2] „Nie należy się gniewać na bieg wypadków. Nic ich to bowiem nie obchodzi”.
39.[3] „Obyś bogom nieśmiertelnym i nam dał powód do radości”.
40.[4] „Z życia plon zbierać, jak z kłosu pełnego owoców, by jedno było, a drugie ginęło”.
41. „A jeślim ja i dzieci me zostały zaniedbane przez bogów, to i to ma swój powód”.
42. „Ze mną jest dobro i sprawiedliwość”.
43. Nie wylewaj łez razem z innymi, nie daj się porywać wzburzeniu.
44.[5] Z Platona: „A jabym mu zupełnie słusznie odpowiedział: Nie dobrze twierdzisz, człowiecze, sądząc, że mąż, o małej nawet wartości, powinien zastanawiać się nad niebezpieczeństwem życia czy śmierci. Owszem na to tylko ma patrzeć, czy to, co czyni, czyni sprawiedliwie czy niesprawiedliwie, czy jest to czyn męża dobrego czy złego”.
45. „Tak się ma sprawa, Ateńczycy, naprawdę. Tam, gdzie ktoś stanął sam w tym mniemaniu, że jest najlepszy, albo przez zwierzchnika został postawiony, tam ma — moim zdaniem — pozostać i stawić czoło niebezpie-
