Strona:PL Maria Jadwiga Reutt - Królewna.djvu/096

 Zapatrzyła się na ten widok Bronka i nie słyszała, jak do pokoju weszła już zupełnie ubrana panna Wanda.
 — Ubieraj się prędko, Bronko — rzekła. — Mamy dziś wiele pracy, musimy wszystko doprowadzić do zupełnego porządku, bo pojutrze już pracować będziemy.
 — Jakto? — zapytała dziewczynka.
 — Ty pójdziesz do szkoły, a ja będę dawała lekcje — odparła panna Wanda.
 Mówiąc to, zabierała się do porządków w pokoju Bronki.
 — Ciociu — zawołała dziewczynka — dlaczego ty sama to robisz?
 — Bo ty jeszcze tego porządnie nie potrafisz zrobić — odpowiedziała ciocia. — Jak się nauczysz, nie będę tego robiła.
 — A służąca? — zapytała zdumiona Bronka. — Czemu ona tego nie robi?
 — Nie mamy służącej — odpowiedziała spokojnie panna Wanda. — Przychodzi do sprzątania i cięższej roboty posługaczka, ale wszystkiego zrobić nie może i musimy same to załatwiać.
 — Same, ciociu? Czemu?
 — Bo nasz wspólny majątek, Bronko, jest bardzo szczupły. Ja zarabiam jeszcze bardzo mało, więc gdybyśmy chciały mieć służącą, to nie wystarczyłoby nam. Ale nie martw się, nic to przykrego i ciężkiego nie jest.
 Bronka stała milcząca i niepewna.