»Eheu! eheu!...[1] o Jowiszu grzmiący!
Rozmarszcz brew swoją, która bogi kruszy,
I wskaż, jakiemi ofiary dymiący
Ołtarz ci podnieść?« —
Tak modlą się w duszy
Obywatele Romy; strach przygina
Kark, choćby twardy, jak kark Rzymianina.
— »Do ksiąg Sybilskich[2] pośpieszcie kapłany,
Wróżby z pod klamer dostańcie dwunastu
I w nich czytajcie, czem zagraża miastu
Cud ten złowrogi, cud ten niesłychany?
Ty, ludu, czekaj! Pierś twa bez oddechu
Niechaj przynagla kroki ich skwapliwe...
Hermesie![3] boże skrzydlaty pośpiechu,
Bądź z nimi!«
Lecą godziny straszliwe
Oczekiwania... mdleją w sercach tętna;
Ciżba dysząca, trwożna i namiętna,
Na przód podana, jako morska fala
Prze się pod samo wzgórze Kwirynala[4].
Otwarte usta, płonące źrenice
W lot chcą pochwycić wróżby tajemnicę.
Naraz — dreszcz przebiegł tłumy... między zgrają
Podniósł się okrzyk: »Wracają!... wracają!«
- ↑ Eheu (łac.) — biada.
- ↑ Księgi Sybillińskie — zbiór starożytnych wyroczni, częścią po grecku, częścią po łacinie spisanych, przechowywany w sklepie pod świątynią Jowisza na Kapitolu.
- ↑ Hermes – Merkuryusz, jako posłaniec bogów, byt wyobrażany ze skrzydełkami u pięt.
- ↑ Kwirynał — jeden z siedmiu pagórków, na których zbudowano Rzym.
