Ta strona została uwierzytelniona.
Nad młodą ziemią Heljos[1] wstał,
Ogniste rozwiał włosy,
W Egejską czarę[2] złoto lał,
Na Peljon[3] sypał rosy.
Egejska czara, pełna wód,
Stu wysep łono trąca;
Stu wysep Heljos zbudził lud,
Nim wyschła rosa drżąca.
I powstał lud i w światła zdrój
Obrócił twarz młodzieńczą,
A był z tych, co gdy idą w bój,
To hełmy mirtem wieńczą.
I z tych był, którym w ręku miecz
W jasny się piorun zmienia
I których stopa wprzód i wstecz
Odciska ślad istnienia.
I z tych był, których lutni dźwięk
Wiosenną ma pogodę
