Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 3 279.jpg

Gdzie u bram piekieł składają przysięgi

I biorą czarne obrączki boleści

I niosą owe tragiczne pierścienie

Przez wielkie pola śnieżne i przez cienie.

I tam je niosą, gdzie kończą się drogi

Dnia słonecznego w podziemnej czeluści,

I bardzo blade, przechodzą przez progi

I tych szukają, co Bóg ich opuści,

A w piekle tworzą sen cichy o niebie...

...............

O Beatrycze! Ja nie wielbię ciebie!‘ D.

Str. 61.

VII. XII. ERGO ERRAVI?

Pdr TgI Premium 1887; D, 87.

Str.	61	w. 26	,ofiarę‘ D; ,w ofiarę‘ Pdr.
»	62	» 11	,bywało, wiatr wionie‘ D; ,wiatr, było, powionie‘ Pdr.
»	—	» 13	,ze łzami‘ D; ,już płonę‘ Pdr.
»	—	» 16	,z mogiły‘ D; ,u mogił‘ Pdr.

Str. 62.

VII. XIII. KTO NA GROBIE...

LD, 145; D, 84.

Str.	62	w. 27	,w mogiłę wrasta‘ D; ,na grobie stanął‘ LD.
»	—	zam.	w. 28: ,Choćby w cudny kształt zaklęty‘ LD.
»	—	»	w. 30: ,Z złożonemi w ziemi szczęty‘ LD
»	—	po	w. 30:

,Czas go zetrze w pyły sine.

Posąg żalu z niemą twarzą

Zwiększy tylko tę ruinę,

Której kruki gospodarzą‘ LD.