Ta strona została uwierzytelniona.
Przez mroki i przez ciszę
Kart bożych szelest słyszę:
Sybilla księgę pisze.
Nad wiecznej brzeg otchłani
Schylona groźna pani,
Prorocka łuna na niej.
Twarz mądra i surowa,
W zawiciu wschodniem głowa,
Na ustach pieczęć słowa.
Skroń perlą zimne poty,
W źrenicy grot ma złoty,
Przeszywa wieków loty.
Na ludzkie pokolenia,
Na radość i cierpienia
Jej lice się nie zmienia.
Czy bluźni kto, czy klęka,
Czy rozkosz mu, czy męka —
Jej nigdy nie drży ręka.
- ↑ Na dolnej części sklepienia kaplicy Sykstyńskiej znajdują się cztery freski Michała Anioła Buonarrotego, przedstawiające cztery Sybille: erytrejską, delficką, kumańską i libijską.
