Ta strona została uwierzytelniona.
| Str. | 147 | w. 2 | ,żórawie’ It1—2; ,litaury’ Odk. |
| » | — | » 13 | ,myśleć będę’ It1—2; ,będę myśleć’ Odk. |
| » | — | » 14 | ,moje i na’ It1—2; ,na senne me’ Odk. |
| » | — | zam. | w. 16 ,Że poczerniała i stara gdzieś wieża’ Odk. |
| » | — | » | w. 18 ,Hejnałem budzi me dachy i szczyty’ Odk. |
| » | — | w. 19 | ,to’ It1—2; ,gdzieś’ Odk. |
| » | — | » 20 | ,gdzieś ruszy’ It1—2; ,poruszy’ Odk. |
| » | — | zam. | w. 22 ,Że po strażnicach grzmi kędyś hosanna’ Odk. |
| » | — | » 26 | ,Chociaż się dźwigną’ It1—2; ,Choć płynąć zaczną’ Odk. |
| » | — | » 27 | ,Złoża swych prochów’ It1—2; ,Zbudzone złoża’ Odk. |
| » | 148 | » 4 | ,szrony’ It1—2; ,śniegi’ Odk. |
| » | — | zam. | w. 7—9: |
- ,Że borem, lasem konwalje te moje
- Wieją ku tobie i polne powoje,
- Jak w czas zaranny po wioskach gdyś chodził’ Odk.
| » | — | w. 10 | ,myśleć będę’ It1—2; ,będę myśleć’ Odk. |
| » | — | » 11 | ,kory swoje’ It1—2; ,tak swe kory’ Odk. |
| » | — | zam. | w. 12—21: |
- ,Że gaj zaszemrał, tchem wiosny ruszony.
- I będę myśleć, że sznury bocianie
- Biją tak w skrzydła na chat mych witanie,
- Z za morza lecąc na stare swe brony’ Odk.
- ,Że gaj zaszemrał, tchem wiosny ruszony.
| » | — | » 15 | ,polewa’ It2; ,nalewa’ It1. |
| » | — | zam. | w. 24 ,I krzyż twój sądny i przestrach i męki’ Odk. |
| » | — | w. 26 | ,I gorzkie rosy’ It1—2; ,I stare łzy te’ Odk. |
| » | — | zam. | w. 27 ,I moje własne westchnienia i jęki’ Odk. |
| » | 149 | w. 2 | ,ponad miedze’ It1—2; ,nad ugory’ Odk. |
| » | — | » 4 | ,moje’ It1—2; ,i me’ Odk. |
