Ta strona została uwierzytelniona.
Na gotyckiej tumu szybie,
Gdzie się łamią barwy tęczy,
Biały starzec tron zasiada,
A królowa cudna klęczy.
Starzec Klemens ma na imię[1]
I jest szóstym tego miana;
Zaś Joanna z Neapolu[2]
Jest królowa młodociana.
Starzec rękę wyciągniętą
Z trzosem pełnym złota trzyma,
A pergamin zaś królowa
Z spuszczonemi w dół oczyma.
Te spuszczone cudne oczy
Nagrzeszyły po wrąb piekła,
A i teraz też się grzechu
Piękna pani nie wyrzekła.
