Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 8 054.jpg

Odbił ducha tam, gdzie zorza
Nowych dni.

I ukazał cię nad cienie,
Wzbitą w niebios próg,
Kędy wzięłaś objawienie,
Świata dróg!^[1]

I ukazał, jak natchniona
W wszechharmonii cud,
Twoja Litwa i Korona
Jeden lud!^[2]

Jak w prastare ludów wiece,
Między orłów skwir
Wnosi berło twoje kmiece
Ład i mir!

I nad winy, nad zatargi,
Nad ucisku łzy
Stawił wielką postać Skargi^[3]
W oczach ci.

I gdy ciasną burz upiory,
Gdy się toczy mrok,
W przyszłość dał ci Wernyhory^[4]
Wid a wzrok!

Aż wywiódłszy cię z mogiły
Na wolności skraj,
Zaklął ducha twojej siły
W Trzeci Maj^[5].

1. W ostatnim swym obrazie »Dzieje cywilizacyi w Polsce« (12 szkiców).
2. W obrazie »Unia lubelska« (1869).
3. W obrazie »Kazanie Skargi« (1863).
4. Mowa o obrazie »Wernyhora«.
5. Poetka ma na myśli obraz »Konstytucya 3 Maja«.