Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye seria pierwsza 164.jpg

Ta strona została uwierzytelniona.
III.


W noc wiosenną, w noc majową,
Duch się zrywa i ulata
Ponad nędze i łzy świata,
Archanielską trzyma straż...
Ach! czy znajdzie wielkie słowo
Tajemnicy wszechistnienia?
Czy też konać ma z pragnienia,
Ojcze nasz!...



∗             ∗


Gdzież ukoi swą tęsknotę,
Burzą zwątpień wskroś miotany?
Gdzie poniesie lot zbłąkany?
Ty mu, Boże, drogę wskaż!
Bo gdy zgasną blaski złote,
Znużon walką nadaremną,
Zapaść może w otchłań ciemną,
Ojcze nasz!



∗             ∗