Ta strona została uwierzytelniona.
Prąd, co ruchy budzi w świecie,
Wznosząc sztandar obowiązku;
Sny narodów, ludów hasła,
Zapał walki, klęsk pociecha,
Wiara ziemi niewygasła,
Co z błękitów się uśmiecha;
Zagon żyzny, zlany potem
Tych szlachetnych, co go orzą,
Zasiewany ziarnem złotem —
Prawdą jasną, prawdą bożą;
Nieugięta, niecofniona,
Nieodmienna, idzie, cicha;
Szermierz, walcząc o nią, kona,
Ale ludzkość nią oddycha.
∗
∗ ∗ |
I cóż łączy te dwa światy,
Jak ogniwa dwa łańcucha? —
Teraźniejszość, ptak skrzydlaty,
Myśl, czyn, słowo, tchnienie ducha.
