Ta strona została uwierzytelniona.
W ciszy nocy głos bije aż do niebios progu:
— „Dopókiż przestępce ducha,
W purpurę form odziani, bluźnić będą Bogu?
Pókiż synowie ciemności
Będą wodzami ludów na drodze do słońca?
I pókiż rzesza skalana
Między ofiarnikami stad będzie ludzkości,
U przenajczystszych ołtarzy?"
∗
∗ ∗ |
W ciszy nocnej głos pomsty bije aż do Pana,
A noc w zadumie go słucha,
Srebrna od łez, od westchnień ziemi cała drżąca...
A nad jej czołem się żarzy
Gwiazda, jako karbunkuł w szafirów oprawie...
— „Zawezwę przed twoje sądy
Zbrodnie wielkich, co jadem przegryzły oblicze
