Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Atma.djvu/033

 — Widziałem strażników na podwórzu. Co tam za nowa przyczepka? — spytał zięcia.
 — Robotnik umarł wczoraj.
 — Może co zaraźliwego? — nie wytrzymała i ozwała się Taubertowa.
 — Nic. Delirium. Zapił się!
 — Ładnych ludzi kontraktuje Zagajski. Pewnie pensyę przebrał... i jeszcze policya będzie robić afery o nagłą śmierć.
 — Nie. Trudności robił ksiądz z pogrzebem.
 — Bardzo słusznie. Taki pijak to jakby samobójca — rzekła Taubertowa.
 — No i co? Długo trup będzie w barakach? — zagadał stary, patrząc na zięcia z niepokojem, jak przyjmie uwagę.
 Ale Jaworski, jakby nie słyszał, czy nie zrozumiał celu docinku, odparł spokojnie:
 — Jutro pogrzeb. Zapłaciłem. W każdym razie na ten koszt się opłaci. Był to człowiek chory, słaby, prawie obłąkany; cała fabryka rada, że go niema. Naturalnie Zagajski na rok przyszły będzie ostrożniejszy przy kontraktowaniu ludzi, chociaż w zeszłym roku więcej było kramu z dyzenteryą.
 — Czy to prawda, Adasiu, że chcesz zmienić chemika? — spytał Ignacy.
 — Żeni się Laskowski i dostał posadę na Podolu.
 — Mam dla ciebie idealnego kandydata.