Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Atma.djvu/037

że zgubiony, a poddał się operacyi... i nie wytrzymał.
 — Ba, ryzykował dla życia! Ale ryzykować dla śmierci! W każdym razie dla ciebie nie pora.
 — Dlaczego?
 — Bo z miłości za późno, a z przesytu za wcześnie.
 — A no, dlategom się rozmyślił i z pół drogi tu jeszcze wrócił.
 — I rad jesteś?
 — Rozumie się. Aleś mi jeszcze nie opowiedział, coś porabiał w karnawale. Nic się dobrego nie trafiło?
 — Było parę panien aż z Podola. Ale posagi w ziemi, tymczasem renta. Nie było interesu. Wiesz, kto na mnie leci? Gerhardowa.
 Ignac, wobec swych spraw, zaniechał badania szwagra, a ten to wiedział i spytał żywo:
 — Piękna jesień. Ale córki co powiedzą?
 — Myślisz, że się ożenię? Po co? — zaśmiał się cynicznie Ignac.
 Sekundę oczy Jaworskiego wyraziły krytykę, a usta wymówiły spokojnie:
 — Starzy będą cię swatać.
 — Dadzą mi spokój, gdy nie będę o pieniądze dokuczać; a przy tej kombinacyi można będzie żyć. Baba ma milion i może się jeszcze podobać. Już mi ludzie zazdroszczą i szczekają.
 — Julki się pozbędziesz?