Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Atma.djvu/132

rządzę. Na przyszły rok akcyonaryusze mogą mnie usunąć — ale tymczasem — ja jeden mam prawo usuwać i decydować.
 — Powiedz to staremu i babom.
 — Babom, a cóż one mają do rządu fabryki?
 — Zobaczysz — zaśmiał się Ignac.
 Adam ramionami ruszył, ale czuł wrzenie w sobie i zbliżającą się awanturę.
 Nazajutrz przyjechał do Zbylczyc wczesnym rankiem i poszedł wprost do biura w fabryce.
 Zastał wszystko i wszystkich na miejscu, tylko w laboratoryum — jakiegoś obcego młodzika.
 — Pan tutaj skąd jest? — spytał.
 — Zastępuję pana Wojdaka. Jestem Woźnicki.
 — Kto pana tu zainstalował?
 — Pan Wojdak wziął mnie na praktykę.
 Adam nic więcej nie rzekł — poszedł do biura, kazał poprosić do siebie dyrektora.
 Po chwili Zaremba się ukazał.
 — Kto przyjął do pomocy chemikowi — tego młodego człowieka?
 Zaremba rozłożył ręce.
 — Pan Taubert. Zresztą bardzo słusznie, bo pan Wojdak wcale się swą robotą nie zajmuje — nie ma czasu.
 — Jakto? Nie ma czasu?
 — Mając tyle funkcyi, trudno wystarczyć.
 — Proszę pana. Jesteśmy w biurze, nie w cu-