Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Atma.djvu/135

 — A tu tymczasem ładny odkryłem pasztet. Wiesz? Zaremba brał łapówki od dostawy buraków.
 — Ma ojciec na to dowody?
 — Jakże. Na piśmie.
 — Poproszę o nie do sprawdzenia.
 — Jakto, nie wierzysz ojcu? — oburzyła się Anielka.
 — Owszem, ale jako administrator muszę mieć w ręku dowody.
 — Będziesz je miał. W każdym razie — omyliłeś się grubo na Zarembie — a trzymasz go cztery lata. Naturalnie, byli w zmowie z kasyerem i magazynierem. Ta trójka okradła grubo akcyonaryuszów.
 — Któż wreszcie to odkrył?
 — Wojdak.
 — Bardzo bystry. Ale zdziwiłem się, że opuszcza swą robotę podczas kampanii.
 — Nie mógł czekać na twój powrót. Ojciec jego umarł.
 — Mówiono mi, że go ojciec wysłał do Kijowa, i że ojciec umówił tego zastępcę.
 — Brednie. Zastępcę on sam płaci — nie obciąża to fabryki — mogłem zatem upoważnić.
 — Biedak! Tak ciężko jest dotknięty stratą ojca. Że on wogóle wystarcza! — rzekła Taubertowa.
 — Czemu?