Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Atma.djvu/221

Miał już nazajutrz z narzędziami i ładunkiem ćwieków jechać na binduhę.
 Zebrał tedy swe mizerne graty, doprowadził do porządku narzędzia i nie mając co robić wieczorem — wyszukał Kacperskiego.
 Stolarz wiadomość o nowej robocie przyjął kwaśno.
 — Chce się to wam służyć żydom, i z chłopstwem na tratwach się ujadać. Myślałem, że was ściągnę do Warszawy — bo mi się pan spodobał.
 — Toć pan Jankowskiego zabiera pod opiekę.
 — Iii... — co tam Jankowski. On swoich ślusarzy ma. Topór z heblem lepsza kompania — i nawet biedować z panem tobym się nie lękał. Niech pan sobie mój adres zapisze: Kacperski Józef, Tamka 10. Żeby i na zimę pan się zgłosił, to jakąś robotę się znajdzie. Jeszczebym w szpitalu leżał, żeby mnie pan nie podkarmiał — za swój grosz!
 — Podług pana tom mało co wart. Pan jeden karmi dziewięcioro.
 Dobroduszna twarz stolarza rozjaśniła się.
 — Ot, pierwszy, co mnie pochwalił. Ludzie mi mówią, żem dureń.
 — Chciałbym być takim mądrym, jak pan.
 Uścisnęli sobie twarde ręce — i wracał Jaworski na ostatnią noc do swej kwatery.
 W powietrzu czuć było wiosnę, i ogarnęła go miękkość i zadumanie skupienia w sobie.