Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/024

 W parku, wśród drzew, mignęła ponsowa bluzka i zajęła całą uwagę Tomka. Spostrzegł ją też Ruchno i rzekł:
 — Pan Strażyc ma pełno kobiet w domu. To już trzecią widzę. To dziesięć tysięcy zje w rok.
 — Starczy mu. Ma czterdzieści tysięcy dochodu.
 — Bardzo mało na taki kapitał w ziemi. Tutajby żyło sto rodzin w dostatku.
 — I dostatek jest rzeczą względną! — burknął Tomek zły i znudzony.
 — Stryj mój pewnie ma pałac w Paryżu? — zagadnął po chwili.
 — Nie. Mieszkał w hotelu, po kawalersku. Kobiet u niego nie było widać.
 — Nie żonaty przecie.
 — Dziedziczycie po nim?
 — Tak — my tylko.
 — Także czekacie! — uśmiechnął się Ruchno.
 — Pan to krytykuje, a pana synowie są w tem samem położeniu.
 — Nie. Moi dwaj synowie mają fach i są już wyposażeni. Jeden zięć jest spólnikiem w interesie — a najmłodsza córka jest już doktorem. Skończyła medycynę w zeszłym roku. Z nami mieszka matka żony i mój ojciec. Patryarchowie na emeryturze. Dzieci rzadko na-