Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/041

 — No, ale z kimże pojedziesz? Mama się zgadza?
 Mamusia mówi, że mogę z braćmi jechać, bo to sami młodzi będą.
 — A głupstwa nie zrobisz?
 — Będę jak obrazik, tatusiu.
 — No, no — może i ja nawet ciebie ze sobą wezmę, a już do lasu z Władkiem pojedziesz! A ubierz się ładnie.
 Terka w podskokach wpadła do domu, a pan Feliks przystanął na ganku, na widok Tomka, który szedł do oficyn, eskortując pokojówkę Zuzię. Tak byli zajęci rozmową, że zaledwie o krok spostrzegli pana i rodzica.
 Zuzia prysnęła w bok, Tomek się stropił, ale tylko na sekundę.
 — Cóż to za konszachty! — burknął pan Feliks.
 — Bawię się wedle wiejskiej tradycyi. Nie mam tu nic więcej do roboty.
 — Błazen jesteś!
 Tomek ramionami ruszył.
 — Wolno Władkowi z Ewką, wolno mnie z Zuzią.
 — Nie wolno. W domu jest matka i siostra — pamiętaj to sobie. Nie pozwalam na takie skandale.
 — Jabym rad wiedzieć, na co mi ojciec pozwala, i co właściwie będę tu robił.
 — Nie będziesz tracić pieniędzy, jak dotych-