Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/049

 — Bronek Zadorski się żeni? — znowu po chwili zagadnął.
 — Bierze sto tysięcy, ale żona nie chce mieszkać na wsi. Teść mu daje posadę w banku. Władek Gozdawa pewnie też o Żerniki skończy.
 — A ty z Przyłubską — nic?
 — Mogą mnie trzymać wedle swej woli, ale mną robić interesy — to nie. Ja się swojego doczekam, ale oni nie.
 Krzaki, okrywające twarz doktora, zatrzęsły się od cichego śmiechu.
 — Gadaliście co z Tomkiem Gozdawą?
 — Nie. Podobno go ojciec internował w Zagajach. Ten się nie da. On im bajeczny skandal jeszcze urządzi. Ten gwiżdże na wszystko i lubi awantury.
 Po lesie robiło się cicho. Towarzystwo musiało się rozpierzchnąć. Nagle rozległ się przeraźliwy krzyk kobiecy i tupot.
 — Wąż, wąż, żmija jadowita!
 Do ognia dopadła pani Brzechocka, czerwona, zziajana, oburącz przyciskając do nóg spódnicę. Na to hasło ozwały się kobiece piski ze wszech stron i tentent odwrotu.
 Chojnowski zapalił bengalski ogień i w purpurowej łunie ukazały się różne pary. Doktór objął je szybkiem spojrzeniem.
 Terka z korepetytorem, Władek z Pułaską, młodszy Chojnowski z garbatą, szpetną milio-