Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/089

dli — a potem usiadł obok niej — i dobywszy notatnik, rozpoczął rozmowę od zapytania:
 — Gdzie mieszka Barbara Tryźnianka?
 Odczytała i odpisała bez namysłu: Nie znam. — Poczuł, że sprawa nie pójdzie łatwo — więc zapytał, czy zna ostatnią wolę zmarłego?
 Ponownie taż sama odpowiedź.
 — Co myśli dalej ze sobą robić?
 — Zostanie tutaj, będzie doglądać grobu i zarabiać haftem.
 — Więc nie wie, że zmarły polecił ją rodzinie?
 — Nie — nie wie, ale jeśli tego żądał, to ona się zastosuje.
 — Więc bardzo kochała zmarłego?
 Na to nie odpisała nic — popatrzała na Tomka, potem przed siebie — i uśmiechnęła się dziwnie. Spytał czy pamięta, gdzie doktór mieszkał w Paryżu. Podała adres.
 Spytał, czy zna i wie, kto u niego bywał, jaka poza nią była służba? Odpisała, że odwiedzających nie znała — gości dawniej wprowadzał lokaj, a od dwóch lat doktór nikogo prawie nie przyjmował, więc służącego nie trzymał. Spytał, czy wie, że doktór był bardzo bogaty, posiadał pod Paryżem posiadłość, że uchodził za milionera. Potrząsnęła głową — tego nie wie, ani przypuszcza. Żył bardzo skromnie; nie używał mięsa i alkoholu, nie trzymał koni, a mieszkanie składało się z czterech pokoi.