Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/102

 — Więc jednakże jest taka rodzina?
 — Była przynajmniej, kiedy jest wspominana w kantyczkach. Ale co to ma do twego stryja i mego legatu?
 — Bo zapisał dużo Barbarze Tryźniance, która się dotąd nie zgłosiła.
 — Zgłosi się — bądź spokojny. Nie było wypadku, żeby obdarowany spadkiem nie upomniał się o swoje.
 — A doktór nie wie, z jakich stron była rodzina Tryznów.
 — Możesz znaleźć w heraldyce lub spisach szlachty. Macie pewnie Niesieckiego w bibliotece.
 — Zapewne.
 Tomek umilkł. Miał jakieś niejasne przeczucie, że Sabiński dużo wie, ale zarazem czuł, że w ten sposób nic się nie dowie.
 Doktór zapalił nowe cygaro, strasznie podłego gatunku i wyładował z kieszeni całe stosy gazet, ale że w wagonie było już ciemno, więc nie czytał, tylko dymił, jak lokomotywa.
 — Nie był doktór w Zagajach? — spytał chłopak po chwili.
 — Byłem, bo na moje i swoje nieszczęście, Deniska się oparzyła benzyną — myjąc jakieś koronki, a Terka miała anginę.
 — Matka musiała dopiero desperować.
 — Bardzo zaaferowana waszą długą nieobecnością.