Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/150

 — Krucza 16 — możesz się dowiedzieć.
 — Pani Pułaska przyjechała. Przywitajże.
 — W gościnę nie przyjechała, ale na licytacyę. Nie będę się witał z całą zgrają licytantów — ani tu jestem gospodarzem.
 Władek ruszył ramionami i odszedł.
 Urzędnik rozsiadł się w wielkiej sieni — z całym swym przyborem i ceremonią, i rozpoczęła się czynność.
 Tomek przyniósł sobie fotel i asystował, obserwując specyalnie brata i Pułaską, którym widocznie sprawiał tem przykrość.
 Sprzęt po sprzęcie wywoływał monotonny głos kancelisty — padały ceny — pauzy — sakramentalne wyrazy. Żydzi rozpierzchli się po domu — oglądali sprzęty, próbowali, szwargotali między sobą — ale wogóle targi szły prędko — bez wielkiego zajęcia.
 Z kolei przyszły owe sławne mahonie.
 — Nr. 27 kanapa mahoniowa, kryta adamaszkiem w pasy — 25 r.
 — 26 — rzucił żyd Strażyca.
 — 26 po raz pierwszy, po raz drugi, po raz...
 — 30 — rzucił Tomek ze swego kąta.
 Obejrzano się na niego.
 Rozwalony w fotelu, z Kretem na kolanach — zaczynał się bawić. W tej chwili do sieni weszła Malecka — widocznie od roboty, bo w fartuchu i chustce na głowie.
 Kanapa rosła w cenie. Gdy Tomek powie-