Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/152

 — Lustra mahoniowe z bronzami Nr. 41 rs. 30 — kto da więcej?
 — Czy te portrety warte po 10 rubli? — zagadnęła Tomka Malecka.
 — Do zasłonięcia czeluści pieca czy komina?
 — Ot — dobrze, jak jaki lanszaft wisi na ścianie.
 — Jako »lanszaft« — to one nie świetne, ale jest tam jedna jakaś babcia w pudrowanej peruce — i jakiś biskup podpisane Bacciarelli — te będzie też Strażyc licytować. Reszta — pacykarstwo. W każdym razie — wszyscy więcej warci od nas żyjących — co już nie mamy ściany, żeby nasz lanszaft powiesić.
 — Masz — popsuła mi pani swą gawędą świetny figiel — Strażyc za tanio dostał mahoniowy stół. Co idzie? Aha — krzesła. 40 rubli! — wpadł znowu w tok licytacyi.
 Władek zbliżył się do niego.
 — Czy cię ojciec przysłał z pieniędzmi?
 — Albo co?
 — Bo jeżeli licytujesz na żarty — możesz się załapać. Żydzi cię podlicytują — i zostawią.
 — A ty z Pułaską — chcecie to wszystko tanio dostać.
 — Rozumie się, że nie pozwolimy, aby familijne pamiątki poszły do miasteczka!
 — Brońcie ich tedy, brońcie — ale za dobrą monetę.