Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/169

si — pan Feliks spytał go także raz, czy nie myśli szukać posady, na co Tomek coś zamruczał, że siedzi na krześle i że ojca o pieniądze nie prosi.
 Pan Feliks chciał się rozgniewać, ale że mu doktór stanowczo zabronił wzruszeń, więc tylko ręką machnął.
 Po licytacyi w Zagajach — zjawił się Władek i przy obiedzie zastał Tomek u rodziny miny szczególne.
 — Nie wiedziałem, że masz tyle pieniędzy? — spytał go ojciec.
 Tomek tylko brwiami ruszył.
 — Gdzież umieściłeś kupione portrety?
 — Dałem do przechowania.
 — Żebyś nie robił przedemną tajemnicy, żebym wiedział, że ci o te portrety chodzi, można je było wykręcić. A tak licytowałeś Władka.
 — Więc Władek zostanie w Zagajach? — To nie ja — ale wy przedemną macie tajemne układy.
 — Myślałem, że cię to wcale nie zajmuje. Tak — Zagaje weźmie Władek.
 — Z licytacyi?
 — Tak.
 — Ileż ojcu zostanie?
 — Wcale okrągła sumka, na którą mam już świetną lokatę. A najważniejsze to, że ziemia nie wyjdzie z rąk rodziny.