Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/243

 Było pusto w kuchni — ludzie wszyscy byli u wieczornego »obrządku« — Hanka sama pilnowała gotującej się wieczerzy.
 Wszedł — spojrzała nań badawczo, ukłonił się bez słowa.
 — Służby szukacie? — spytała.
 — Tak — to mój paszport.
 Gdy czytała — patrzał na nią jakby ze strachem, z niepokojem — śledził na twarzy wrażenie.
 Ale kobieta oddała mu papier obojętnie.
 — Nie macie żadnego świadectwa?
 — Mam — od pani Maleckiej rzekł z większą pewnością.
 — Od pani Anny Maleckiej? Gdzie teraz mieszka? Co porabia?
 — Majątek ma pod Warszawą.
 Hanka wzięła wielki arkusz, zapisany dość niewprawnem pismem — i poszła z tem do matki.
 — Ten człowiek ma świadectwo od pani Maleckiej, mamo.
 — To go przyjmij. Malecka fałszu nie napisze. To on ją zna! Rozpytaj, jak się miewa. Ugość go i zatrzymaj. Ona się zna na ludziach. Przeczytaj.
 I Hanka przeczytała:
 »Zaświadczam, że wszelką służbę, której się podejmie okaziciel niniejszego, Tomasz Gozda-