Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/273

 — Moje uszanowanie. Cóż to, już własny masz samochód. Znalazła się Tryźnianka?
 — Tak, właśnie się z nią ożeniłem i jedziemy w podróż poślubną — odparł.
 — Winszuję, winszuję — najlepsze życzenia, a przedewszystkiem lepszej przyodziewy.
 — Pozwalam doktorowi zafundować mi takową.
 — Nie pytasz o rodzinę: o synowca, o szwagra?
 — Mogę wytrzymać bez wiadomości. Matki doktór nie widział?
 — Owszem. Zdrowa i już kuruje wnuczka. Bo wiesz, że Pułaska umarła.
 — Władkowi się powodzi.
 — A Terka bawi się za granicą, jak królowa. Żeby się nie nazywała Szurową — matka byłaby zupełnie szczęśliwą. I kto wie, czy Szur, żeby zmazać plamę swego nazwiska, nie kupi od Maleckiej Zagajów.
 — Wszystko jest najlepiej — na tym najlepszym ze światów — zaśmiał się Tomek.
 — Ano, pewnie. Za parę lat Władek będzie luminarzem okolicy — Szur skupi jeszcze parę majątków — dzieci już będą Szur-Szurowscy na Zagajach i innych — małych Gozdawów się nahoduje w Żernikach i śladu nie będzie po waszej katastrofie.
 Strażyc podobno ożeni się z aktorką, którą sobie tej zimy przywiózł z Pesztu.