Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Barbara Tryźnianka.djvu/336

Jeśli hrabia naprawdę czuje, że umrze — nie pani go zabiła, ani nawet pan Fred — bo nie z rany on umrze, ale, jak sam uznaje, zakażenie całego organizmu. I śmierć jego nie jest dla pani korzyścią materyalną — jak pani to słyszała — rad panią zgnębić niedostatkiem.
 Czy panią to przygnębia?
 Wyprostowała się — i spojrzała nań z błyskiem w oczach.
 — Jakiem prawem pan mi to ciska w twarz?
 — Tem prawem — żem pani sługa, i żem sobie postanowił — nie dać pani w tem bagnie zmarnieć. Zresztą teraz nie pora na rozprawy — trzeba działać.
 Co mam czynić z poleceniem hrabiego?
 — Jakiem? Co do małżeństwa z tą?
 — O to nie pytam, bo to moja sprawa. Ale czy mam przywieźć tu jutro pannę Mizzy?
 — O — mnie już wszystko jedno! Trochę mniej lub więcej upokorzeń!
 — W takiej chwili, to nie upokorzenie, to czyn wielkiej godności. Zawiozę tedy list i wezwanie — a panna Mizzy będzie tu o dwunastej.
 — No — i ożeni się z nią pan.
 — Za wielki ma posag — jak na żonę dla szofera — a ja swego fachu nie porzucę.
 Na tę propozycyę — nie odpowiedziałem hrabiemu, jakby się należało — bo chory — a pani również nie odpowiadam, bo w tej chwi-