Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Hrywda.djvu/032

 — Jak u kogo: jest dużo, jest mało; bywa i nic.
 — Chleb do nowego wystarcza?
 — Ee, zkąd! Połowa wsi kupuje od Ruzdwa (Boże Narodzenie), a reszta od postu.
 — I siano kupujecie?
 — Ni, swoje robimy tutaj — ale „postożne” płacim.
 — Dużo?
 — At — jak do bydła.
 — A wy ile?
 — Sorok rubli z liszką.
 — To wy bogaci w dobytek! Jak was wołają?
 — Kalenik.
 — A przezwisko?
 — Ta różnie! Po „spiskach” to nas piszą Chomicze; u duchownego stoi „Bazyluki”, a „draźnią” — Hubenia!
 — Wy sam gospodarz?
 — Nie, jest diad’ko. Po ojcu ja pastuszkiem się ostał. Diad’ko hodował.
 — A diad’ko bezdzietny.
 — Dzietny! Jest w wojsku najstarszy Sacharko — a w domu troje mniejszych!
 — A wy gospodarz tymczasem?..
 — Ale! Ja orzę, i sieję, i zbieram. Zimą w zarobki z klaczą jeżdżę. Już pójdzie pięt-