Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Hrywda.djvu/072

 Przy tym pogrzebowym traktamencie wspomnieli zmarłą.
 — Wiadomo, post! Taka pora do umierania! — mówiły baby. Jak w Pietrówkę (post do Ś-tego Piotra) koszą, a w Spasówkę jabłka dojrzewają — tak w post ludzie mrą! Wiadomo: takie ustanowienie!
 Wieczorem dopiero Hubenie złożyli walną naradę.
 Chata wróciła do porządku, życie do zwykłej kolei.
 Sydor ze zbolałemi nogami stękał i klął; Kiryk bił siostrę i brata; Kalenik, ponury, dumał.
 — Chyba Hannę trzeba odszukać, taj zabrać. Niéma rady bez kobiety w chacie! — rzekł.
 — Nie chcę twojej Hanny! Kaduk ją bierz! Najmitkę wezmę. Na Trójcę ożenisz się — krzyczał Sydor, a potem zajęczał:
 — Przepadnijcie, nogi! Bodaj ten białego świtu nie zobaczył, co mi te rany „uczynił“.
 — Do dworu idźcie po radę. Pani różę goi.
 — Mohe! — Kto tobie mówił?
 — Huce. Chcecie? to wam jutro maści przyniosę?
 — Ty prosić nie umiesz! Sam pójdę.